गजलः जब मलाई मर्नेको डर किञ्चित थिएन।

जब मलाई मर्नेको डर किञ्चित थिएन।
तथापि मरण हो कहिले निश्चित थिएन ।।

म मर्नका लागि कफन बाँधी निस्कदैथिएँ,
कसैले मलाई सम्झाउनु उचित थिएन ।।

ए मान्छेहरु !  तिम्रो अहंकारले सीमा नाघ्यो,
किन कोही कसै प्रति विनित थिएन ??

के प्रेम फगत  थियो त बाब् आमाको ?
देखें आशिष पश्चात् छोरा हर्षित थिएन।।

अदालतबाट फर्केर  यसर्थ निराश भए म
 जब निसाफ पाउने सुचिमा पिडीत थिएन ।।