के दिएर फिर्ता मागौं बालापनको साटो,
नगुम्थ्यो त कति जाति जीन्दगीको – पाटो ।
अभाव नि थिएन क्यै, थिएन क्यै बिलाशिता
जे खाँदा नि मीठो हुन्थ्यो ढींडो होस् या आँटो ।
कति खुसी दिन्थे हेर सानो प्राप्ति पनि सधैं
जीवन उमङ्गमा रम्थ्यो, खेले पनि माटो ।
स्पर्धामा उछिन्नलाई हेरिएन फर्किएर,
कति धेरै सफर गरी काटिएछ बाटो ।
कयौं याम पार भए जन्मदिवस मनाउँदै,
जीन्दगीको धुरी हेर्छु मक्किएछ भाटो ।
२०७४ )* @^
No comments:
Post a Comment