लघुकथाः भ्यालेनटाइन ।

उतीबेला भ्यालेन्टाइन डे हुन्छ भन्ने थाहा थिएन, प्रेममा परेपछि त्यो पनि थाहा भयो । प्रेम गर्न, प्रस्ताब राख्न तथा प्रेमको स्वीकारोक्तीका लागि कुनै दिवसको आवश्यकता नै पदैनथ्यो । प्रेमालापयुक्त सबै दिनहरु भ्यालेन्टाइन डेज हुन्थे तथापी भ्यालेन्टाइन डे त अझ स्पेशल ।

यसै प्रसंगमा मलाई प्रेमप्रस्ताब स्वरुप प्राप्त भएको प्रथप पत्रको अति नै संझना आईरहेछ । त्यसमा भएका शब्दहरु यति मिठासपूर्ण, आग्रहपुर्व, कोमल र मायालु थिए नि  ! त्यसको कुनै वर्णन नै सम्भव हुदैन । शायद मैले धेरै पटक पढेको कृति यही नै होला । तर त्यो प्रेमपत्रको मैले कुनै जवाफ दिइन । कारण प्रेम स्वीकार गर्न कुनै पत्रको आवश्यकता नै परेन । फेरि त्यति मीठा, मधुर शब्दको जवाफ त्यति नै ओजनदार हुनु पर्दथ्यो त्यो क्षमता मसँग थियो या थिएन भन्न सक्दिन । जे होस हाम्रो प्रेम बिना लिखित स्वीकारोक्ति शुरु भयो । त्यसबेला उक्त प्रेम सम्बन्धलाई सार्वजनिक रुपमा प्रकट गर्न हामी दुबैलाई साहस पुगेन ।  धेरै समय पछि उनले के बुझेर हो उक्त पत्र  मबाट फिर्ता मागेर मैले थाहा नपाउने गरी च्यातिदिइन् । (तर मैले थाहा पाइ हालें)– सँगै मेरो मन पनि ।  त्यसपछि  पनि उनले प्रेम नै गरिरहेको नाटकीय मल्हम गरिरहिन् र मैले पनि त्यसैमा चित्त बुझाइदिएँ । यसरी हामी करीब सात वर्ष गुज्रियौ ।  सात वर्ष पछि मैले नै हाम्रो पवित्र प्रेम सम्बन्ध समाप्त भएको घोषणा गरिदिएँ । त्ये कुनै प्रेम थिएन थियो त केबल आकर्षण । सायद उनको मनको चाहना नै बुझेर मैले त्यसो गरें भन्ने लाग्छ ।

त्यसपछि मैले बिना कुनै प्रेम÷ प्रेमप्रस्ताब बिवाह गरें र बिबाह गरेकी कन्यासँग प्रेम गर्न लागें । त्यसो गर्दा पनि कुनै विशेष दिवस आवश्यकता परेन । । प्रेमालापयुक्त सबै दिनहरु भ्यालेन्टाइन डेज हुन्थे, हुन्छन् र हुनेछन्  । पछिल्लो प्रेममा कुनै पत्र आदान प्रदान भएन र कुनै नाटकीय मल्हम पनि चाहिएन । अहिले आएर लाग्न थालेको छ पहिलेको प्रेम भ्यालेन्टाइन स्पेशल लब रहेछ र अहिलेको प्रेम स्पेशल लब अफ अल टाइम ।

- १४  फेब्रुअरी २०१९