उही बाटो उही माटो अभिमानी मुर्ति हो यो
आफ्नो औकात् बिर्सिएर मौलाएको फुर्ति हो यो
*********
चार दिनको मात्र देख्छु जिन्दगानी हाम्रो यहाँ ।
रहदैन सँधै सँधै नौजवानी राम्रो यहाँ ।
पुरुषार्थ अमर बन्छ जीवन राम्रो छ सादगी।
कुनै दिन खरानीमा मिलिदिन्छ यो जीन्दगी ।
खुबै राम्रो गहनामा खेर गाको जर्ति हो यो ।
उही माटो उही बाटो अभिमानी मुर्ति हो यो ।
***********
सुख हुँदा सबै वर, दुःख हुँदा गए कहाँ ?
न छन पर, न छन् वर, देखिएका जस्तै यहाँ ।
सबै देख्छु
हैरानीले थिचिएर बेहोस भै,
अभिमानको बादलले ढाकिएर खोक्रिएझैं ।
नबुझ्नेलाई गालि हुन्छ नबुझ्नेलाई अर्ति हो यो
उही माटो उही बाटो अभिमानी मुर्ति हो यो ।
***********
किन कोही मानिसको भलाईमा रुचि छैन
किन होला एउटाको खुसीमा ऊ खुसी छैन
ऊ ठान्दैन पाहुना हुँ अवतारी देउता जस्तो
मान्दैन ऊ जीवन मरण सत्य यही एउटा जस्तो ।
जाँदा एक्लै रित्तै जान्छ दुई दिनको प्रिति हो यो
उही बाटी उही माटो अभिमानी मुर्ति हो यो
************
आफ्नो औकात बिर्सिएर मौलाएको फुर्ति हो यो ।।
उही बाटी उही माटो अभिमानी मुर्ति हो यो ।।
No comments:
Post a Comment