आफ्नै मान्छे पर्यौ र पो आएँ ।
ओठ टोक्दै अलि मस्किएर,
मीठो मुस्कान छर्यौ र पो आएँ ।
मुटु भित्रै बास बस्छु भनीकन
अल्लि नजिक सर्यौ र पो आएँ ।
लेकबाट बैंसको त्यो बेंसी झर्दा
बेंसी तिरै झर्यौ र पो आएँ ।
सुन्दर गुलाबको थुंगा दिई
प्रेमघडा भर्यौ र पो आएँ ।
अग्नी अघि, यज्ञ मण्डपमा
खाली सिंउदो भर्यौ र पो आएँ ।
No comments:
Post a Comment