गजलः फोहोरको थुप्रो छेउ नमरेको लाश थियो

फोहोरको थुप्रो छेउ नमरेको लाश थियो ।
अम्मलको नशा भित्र जाडो छल्ने आशा थियो ।।

 रात पनि कहालिंदो बेइमानी शहरको
कर्णकटु कर्कश लाग्ने भुस्याहाको साथ थियो ।।

 

बनाएर साथी तिनलाई तिनै सँग गुडुल्किदै,
न्यानो पना साट्दै साट्दै बचाएको साथ थियो ।। 

सभ्यहरु देखेकै हो ठूला ठूला महल भित्र
तिनै सभ्यहरुबाटै लखेटिने त्रास थियो ।

किन  खाते भन्छौ उसलाई ? किन एक्लिदैछ बच्चा ?
यसको उत्तर खोज पैल्हा, परिस्थिति खास थियो ।।

फ्याङ्लो गुन्द्री, मैलो बस्त्र, आकाशको छानो, 
जीवन धान्ने सम्पत्तिको बोरा उसको पास थियो ।। 

खाते बन्ने बाध्यताले रहरले होइन ।
सडकछाप बालापन नै एन जि. ओ को गाँस थियो ।