गजलः जब मलाई मर्नेको डर किञ्चित थिएन।

जब मलाई मर्नेको डर किञ्चित थिएन।
तथापि मरण हो कहिले निश्चित थिएन ।।

म मर्नका लागि कफन बाँधी निस्कदैथिएँ,
कसैले मलाई सम्झाउनु उचित थिएन ।।

ए मान्छेहरु !  तिम्रो अहंकारले सीमा नाघ्यो,
किन कोही कसै प्रति विनित थिएन ??

के प्रेम फगत  थियो त बाब् आमाको ?
देखें आशिष पश्चात् छोरा हर्षित थिएन।।

अदालतबाट फर्केर  यसर्थ निराश भए म
 जब निसाफ पाउने सुचिमा पिडीत थिएन ।। 

गीतः मेरो माया हेर आज...

मेरो माया हेर आज जुन बनी आँउदैछ,
सातै सुर सरगमको धुन बनी आँउदैछ ।।

त्यो छातीमा लुटपुटिदै, कति होला मनोमानी,
लाज केले छोप्नेहोला बिउँझिदा त्यो बिहानी,
अधर फुल्ला ढकमक यस्तो बहार छाँउदैछ,
लजाउने गुलाबलाई छुन भनी आउँदैछ ।।

स्वागतमा  म उनको अब   केके गराै भनीदेउ

सृ‌‌गारेर लौ न  सखी मलाई   आज सजाइदेउ

मायालाई भेटी मीठो प्यास मेट्न धाउँदैछ

साइनो जाेडी आज  मलाई लिन भनी आँउदैछ ।। 

लाग्छ एकै ढुकढुकीमा दुई मुटु चल्छ होला,
पियारको बगैचामा बैसको फूल फुल्छ होला,
मेरो मनले कति मीठो उनको गीत गाँउदैछ,
त्यै गीतमा सास भर्न संगीत बनी आँउदैछ ।।

मेरो माया हेर आज जुन बनी आँउदैछ ।
सातै सुर सरगमको धुन बनी आँउदैछ ।।

लकडाउन गजलः कतिलाई चिट्ठा पर्यो ...

लकडाउन गजल
*******************
कतिलाई चिट्ठा पर्यो यतिखेर लकडाउनमा
कोहि भने, जिउदै मर्यो यतिखेर लकडाउनमा।

ताँती देख्छु बटुवाको गन्तब्य नै खोजी हिड्ने
भोको पेट कति चर्यो यति खेर लकडाउनमा ?

सरकारले झोली भर्ला सोची राछौ बुढाबाबै ?
तिम्रो झोली अन्तै सर्यो यतिखेर लकडाउनमा ।

गरि खान पाएनछौ सुती सुती खाउ भन्छु
खाउला भन्छौ खै के झर्यो यतिखेर लकडाउनमा ?

पापी पेट लक गर्न मै दुखीले सकिन कि ?
रोगले हैन भोकले हर्यो यतिखेर लकडाउनमा ।।

२०७७/०१/३०

गजलः जीवनचक्र...

वालापनमा...

म छु सुखी सोची कति खुसी मान्यो,

रहन्छु म यस्तै, सदा काल ठान्यो  ।।१।।

जवानीमा...

अझै छु बलियो, कसै छैन कम्ति,

कटारीको भन्दा त्यो कर्दले जान्यो  ।।२।।

बलबुता छँदा...

अभिमान ज्यादा नगर्दा  हुनेथ्यो,

सबैलाइ दोशेर ‘म’ निर्दोश छान्यो ।।३।।

किन साँझ पर्दा बचेरालाई छोडी,

शिकारीले माउलाई ताकेर हान्यो ।।४।।

शक्तिक्षिण हुन थालेपछि ...

जीवनभरी साथ देला सोचेर यस्तै,

छोरो सम्झिएर लामो निश्वास तान्यो   ।।५।।

र अन्त्यमा ===

सखे ! छैन प्राणै किन आफूसँगै,

भनी धर्ती छोडेर बैकुण्ठ छान्यो ।।६।।

कनिकुथी गरेको मितिः  २०७७।०२।०३ गते शनिबार,
राजविराज सप्तरी

कविता: पुकार यो भूमीको - झ्याउरे छन्द

कविता: पुकार यो भूमीको - झ्याउरे छन्द

*****************************************

कालीको शीर एक्लो भै रून्छ लिपुको त्यो लेक ,
रूदैछ भूमि नबन तिमी अबुझ अदेख ।।
देशका भक्त, जागेर उठ लिएर अठोट

कसैले किन यो भूमीलाई पुर्यायो कि चोट ?

पछाडिबाट धस्दैछ दाह्रा, शत्रुले आएर
भाइ हु तिम्रो भनेर खुबै बखान लाएर
जोगाउ दाजु, जोगाउ भाइ, यो भूमी तिम्रै हो
पुकार्छ माटो जोगाउनु छ कर्तब्य हाम्रै हो

मिचियो देश, चिरियो छाती पीडा भो मनमा
नेताले बोले नेताकै बोली म परें रनमा
कस्तो हो हाम्रो यो स्वाभिमान कसरी जोगाउ ?
सीमाको खम्बा ताकत शक्ति रक्षार्थ खटाउ

जन्मेनन् क्याहो अमरसिंह, यो देश भित्रमा ?
कसरी छुट्यो आमाको तस्बीर यो मानचित्रमा ?
कसरी भन्छौ यो देश मेरो, कर्तब्य नसम्झी ?
चुमिन्छ कहाँ हिमालचुली गन्तब्य नसम्झी ??

हिमाल, पहाड तराई हाम्रो उच्च छ गरीमा
भूस्वर्ग यस्तो भेटिन्छ कहाँ यो विश्व भरिमा ??
हीमाली टोपी लाएर हाँस्दा आँखैमा सजाउने
पियारो देश नेपाली माया मनैमा बसाउने ।

आमाको छाति बैरीको नङ्ग्रा फैलिन नदेउ
हँसिलो प्यारो आमाको मुहार मैलिन नदेउ
बिन्ति छ जुटौ, समय छदै कदम बढाउ
यो देशलाई खाँचो छ हाम्रो, कदम बढाउ ।।

*****************************************
कनि कुथी गरेको मिति २०७७।०१।२७

गजलः तनाबमा छ मान्छे‍‍‍...

के गरौ र कसो गरौ, तनाबमा छ मान्छे ।

बच्छ कसरी सृष्टि, दबाबमा छ मान्छे ।।

रोगग्रस्त छ विश्व, आक्रान्त छ विज्ञान,

सयौंपछिको यौटा अभावमा छ मान्छे ।।

प्रकृतिको पनि सहने सीमा हुँदो रैछ,

नसकी सहन उनकै श्रापमा छ मान्छे ।।

यो धर्म अफिम भन्थ्यो, पदार्थ मात्र देख्थ्यो,

धर्म सकिएछ अब त पापमा छ मान्छे ।।

हाइवर्नेसन के हो बुझेकै थिएनछ,

कैले जाला हिमकाल, सन्तापमा छ मान्छे ।।

सोह्र सृंगार नेपालको ...

सोह्र सृंगार नेपालको मेरी मायाको झैं लाग्यो

आभुषण हिमालको हेरी मायाको झैं लाग्यो ।। १।।

शीरको टोपी मुस्कुराउँछ, लाली छर्दै बिहानीमा,

स्वागत् घडा भरी  हाँस्दा, खेरी मायाको झैं लाग्यो ।। २।।

सरगम त्यो बतासको, छहराको ताल छोपी

कति मीठो धुन आयो फेरि मायाको झैं लाग्यो ।। ३।।

रेशमको बुट्टेदार  फरिया  र लोभ लाग्दो,

पहाडको बान्कीलो पच्छेरी मायाको झैं लाग्यो ।।४।।

पवित्रता बोकी कलकल  गर्दै संगीतमय यात्रा

मेची काली कर्णाली र भेरी मायाको झैं लाग्यो ।।५।।

मन्दिर भेट्छु मस्जीद भेट्छु, जँहा जतै पुगेपनि

स्नेहयुक्त ममता मझेरि मायाको झैं लाग्यो ।। ६।।

समृद्धिको सुन फल्ने मधेश मेरो मातृभूमी

यस्को सजावट हेर्दै खेरी मायाको झैं लाग्यो ।। ७।।

--  रचना मिति २०७६।१०।२९ गते । 

राजविराज, नेपाल

गजलः हिसाब चाहिन्छ ।

यो थैली जनताको हो, हिसाब चाहिन्छ । 
के गर्यौ, कसो गर्यौ जवाफ चाहिन्छ ।

सुशासन भन्छौ, पारदर्शिता भन्छौ,
अन्याय भो सरकार ! निशाफ चाहिन्छ  ।

राम्रै गर्छौ, यहि सोची पठा’को हो तिम्लाई, 

सत्ता सम्हाल्नलाई पुरै होस हवास चाहिन्छ ।

सरकार ! किन आत्तिन्छौ जवाफ माग्दा, 

जनतासँग प्रस्तुत हुन मिजास चाहिन्छ । 

सत्तासँगै घुम्छ भन्छन् शक्ति तथा सम्पत्ति नि !

भोका जनार्दनलाई गाँस बास, कपास चाहिन्छ

रचना  मिति २०७५/११/०७ 

इलाम ।

लघुकथाः भ्यालेनटाइन ।

उतीबेला भ्यालेन्टाइन डे हुन्छ भन्ने थाहा थिएन, प्रेममा परेपछि त्यो पनि थाहा भयो । प्रेम गर्न, प्रस्ताब राख्न तथा प्रेमको स्वीकारोक्तीका लागि कुनै दिवसको आवश्यकता नै पदैनथ्यो । प्रेमालापयुक्त सबै दिनहरु भ्यालेन्टाइन डेज हुन्थे तथापी भ्यालेन्टाइन डे त अझ स्पेशल ।

यसै प्रसंगमा मलाई प्रेमप्रस्ताब स्वरुप प्राप्त भएको प्रथप पत्रको अति नै संझना आईरहेछ । त्यसमा भएका शब्दहरु यति मिठासपूर्ण, आग्रहपुर्व, कोमल र मायालु थिए नि  ! त्यसको कुनै वर्णन नै सम्भव हुदैन । शायद मैले धेरै पटक पढेको कृति यही नै होला । तर त्यो प्रेमपत्रको मैले कुनै जवाफ दिइन । कारण प्रेम स्वीकार गर्न कुनै पत्रको आवश्यकता नै परेन । फेरि त्यति मीठा, मधुर शब्दको जवाफ त्यति नै ओजनदार हुनु पर्दथ्यो त्यो क्षमता मसँग थियो या थिएन भन्न सक्दिन । जे होस हाम्रो प्रेम बिना लिखित स्वीकारोक्ति शुरु भयो । त्यसबेला उक्त प्रेम सम्बन्धलाई सार्वजनिक रुपमा प्रकट गर्न हामी दुबैलाई साहस पुगेन ।  धेरै समय पछि उनले के बुझेर हो उक्त पत्र  मबाट फिर्ता मागेर मैले थाहा नपाउने गरी च्यातिदिइन् । (तर मैले थाहा पाइ हालें)– सँगै मेरो मन पनि ।  त्यसपछि  पनि उनले प्रेम नै गरिरहेको नाटकीय मल्हम गरिरहिन् र मैले पनि त्यसैमा चित्त बुझाइदिएँ । यसरी हामी करीब सात वर्ष गुज्रियौ ।  सात वर्ष पछि मैले नै हाम्रो पवित्र प्रेम सम्बन्ध समाप्त भएको घोषणा गरिदिएँ । त्ये कुनै प्रेम थिएन थियो त केबल आकर्षण । सायद उनको मनको चाहना नै बुझेर मैले त्यसो गरें भन्ने लाग्छ ।

त्यसपछि मैले बिना कुनै प्रेम÷ प्रेमप्रस्ताब बिवाह गरें र बिबाह गरेकी कन्यासँग प्रेम गर्न लागें । त्यसो गर्दा पनि कुनै विशेष दिवस आवश्यकता परेन । । प्रेमालापयुक्त सबै दिनहरु भ्यालेन्टाइन डेज हुन्थे, हुन्छन् र हुनेछन्  । पछिल्लो प्रेममा कुनै पत्र आदान प्रदान भएन र कुनै नाटकीय मल्हम पनि चाहिएन । अहिले आएर लाग्न थालेको छ पहिलेको प्रेम भ्यालेन्टाइन स्पेशल लब रहेछ र अहिलेको प्रेम स्पेशल लब अफ अल टाइम ।

- १४  फेब्रुअरी २०१९

गजलः सुस्तरी आऊ कान्छी

धड्कन कसैले सुन्ला, सुस्तरी आऊ कान्छी

देखेर कस्तो ठान्ला, सुस्तरी आऊ कान्छी ।।

जुनी भरी तिम्रो निश्वास सुन्नलाई मञ्जुर छ,

सँगै जीवन बिताउला, सुस्तरी आऊ कान्छी ।।

आतुर छौ आफैलाई मभित्र नै लुकाउन ।  

म बाहु फैलाइरहुला, सुस्तरी आऊ कान्छी ।।

थाहा छैन अधर तिम्रो मोहनी कि मधुपर्क,

त्यो अधर पान गरौला, सुस्तरी आऊ कान्छी ।।

दुनियाले जेजे सोचोस् केको मतलब छ र यहाँ

दुई मुटु एकै बनाउला, सुस्तरी आऊ कान्छी ।।

रचना मिति २०७५/१०/२२