भानु

सबले हरिभक्ति गरी रसले 

तनले धनले, प्रभुका जपले 

मुखिया कूलले पनि हुन्न ठूलाे 

गर यिन् नरकाे उपकार ठूलो ।।

भनी घाँसी गयाे उसकाे सुरमा 

खनियाे त कुवा उसकाे पुरमा 

यिनका बचन लिइ याे मनमा 

लिइ जाेस, रही अब हाेसमहाँ ।।

अपठहरू  खातिर धन्य हुने 

मरदा पनि लोकमा नाम र ने 

रसिलाे सरल स्व सु भाषा हुने 

पहिचान अनि अपनत्व हुने ।।

म त बन्छु कवि रचदै कविता 

बहिदिन्छु जतै सुरिलाे सरिता

यसरी कविता सरिता भरिए 

तनहुँ तिरमा यसरी छरिए ।।

सबका मनमा भरिए रचना 

मृदुछन्दमयी सुनरी सपना

अब भानु भए धरती भरिका 

सबले पुजने भगवान सरिका ।।

रचना मिति २०६३ असार २९ 

पद्मकन्या विद्याश्रम मा. वि. डिल्लीबजार, काठमाण्डाै